Για τους γονείς

Στη σελίδα αυτή θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες για εσάς σε σχέση με τα παιδιά σας.

1) Στο παρακάτω αρχείο θα βρείτε έναν χρήσιμο οδηγό με τρόπους διαπαιδαγώγησης.

2) Ένα μικρό βίντεο που εξηγεί τι είναι ο αυτισμός.

3) Δωρεάν προγράμματα και εκπαιδευτικά λογισμικά

4) Ένα σημαντικό βήμα για τα παιδιά στο νηπιαγωγείο είναι να μάθουν να χειρίζονται το ψαλίδι. Απαιτεί αρκετή δεξιότητα καθώς είναι σύνθετη δραστηριότητα: το ένα χέρι κρατάει το χαρτί και το στρέφει και το άλλο κρατάει το ψαλίδι και το ανοιγοκλείνει προκειμένου να κόψει. Η σωστή χρήση του, από τα ίδια τα παιδιά προσφέρει όχι μόνο αναπτυξη της λεπτής κινητικότητας και ανεξαρτησία, αλλά και μεγάλη αυτοπεποίθηση στα νήπια. Είναι καλό να δίνουμε στα παιδιά να χειρίζονται το ψαλίδι όσο πιο νωρίς γίνεται μέσα στη χρονιά, ώστε να αποκτήσουν την απαιτούμενη εξοικίωση.

Για να μπορέσει ένα παιδί να κρατήσει σωστά το ψαλίδι και να το χειριστεί με ακρίβεια, πρέπει να το βοηθήσουμε πρώτα να ενδυναμώσει τα χέρια του. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε εντάσσοντας διάφορες δραστηριότητες στην καθημερινότητά του όπως:

• Να προτρέπουμε το παιδί να μαλακώνει μπαλάκια από πλαστελίνη. Αυτό οδηγεί στο να συμπιέζει την πλαστελίνη βάζοντας δύναμη κι επομένως να εξασκεί το χέρι του.
• Να προτρέπουμε το παιδί να χρησιμοποιεί κούκλες του κουκλοθέατρου (χρησιμοποιεί κι εδώ τα ίδια δάχτυλα που θα χρειαστεί και στη χρήση ψαλιδιού)
• Να προτρέπουμε το παιδί να σφίγγει σφουγγάρι (σαν να το στραγγίζει από νερό)
• Να προτρέπουμε το παιδί να χρησιμοποιεί τανάλια - παιχνίδι (συνήθως υπάρχουν σε σετ με παιχνίδια-εργαλεία για μικρά παιδιά) και με αυτήν να πιάνει αντικείμενα και να τα μετακινεί από το ενα μέρος στο άλλο.

Επίσης, επειδή για να κόψουμε κάτι χρειαζόμαστε και τα δυο μας χέρια μπορούμε να ενθαρρύνουμε και δραστηριότητες που βοηθάνε στην αμφιπλευρικότητα, όπως:

• Να ανοιγοκλείνουν φερμουάρ
• Να κουμπώνουν και να ξεκουμπώνουν κουμπιά
• Να δένουν κορδόνια
• Να ανοίγουν και να κλείνουν καπάκια από βαζάκια
• Να κολλάνε και να ξεκολλάνε αυτοκόλλητο - βέλκρο (αυτό που χρησιμοποιούμε συνήθως στις κατασκευές που κάνουμε για την τάξη.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ! υπάρχουν ψαλίδια και για δεξιόχειρες και για αριστερόχειρες στην αγορά καλό είναι να σεβόμαστε το αν ένα παιδί είναι αριστερόχειρας και να του δίνουμε το ανάλογο ψαλίδι και επίσης,, υπάρχουν ψαλίδια σε διάφορα μεγέθη αν κάποιο από τα προνήπιά μας έχει μικρά χεράκια ας του δώσουμε ένα μικρότερο σε μέγεθος ψαλίδιΣτην αρχή μπορούμε να ξεκινάμε με απλά φύλλα εξάσκησης και με χαρτιά που δεν χρειαζόμαστε και στη συνέχεια να δίνουμε σιγά-σιγά στα παιδιά, να κόβουν χαρτόνι και  σχήματα για διάφορες κατασκευές. Τα ψαλιδάκια που έχουμε για αυτήν την ηλικία είναι αυτά με τις στρογγυλεμένες άκρες. Προτρέπουμε τα παιδιά να κρατάνε το ψαλίδι με τις άκρες των δακτύλων τους και να μην το τοποθετούν προς τα πίσω.

Ακολουθώντας την εξελικτική πορεία των μικρών παιδιών, η σειρά με την οποία μπορούμε να τα βοηθήσουμε  στη διαδικασία κοψίματος είναι η εξής:

1. Κομμάτι χαρτί να το κόβουν σε μικρά κομμάτια ακανόνιστα2. Παραλληλόγραμμο χαρτί το κόβουν σε κομματάκια κατά μήκος

3. Κόβουν πάνω σε μια ευθεία

ΥΛΙΚΑ: Χρησιμοποιούμε σκληρά υλικά όπως, χαρτόνι, κάνσον, οντουλε, (αφρώδες δεν είναι σκληρό αλλά έχει πάχος) κλπ για να ενδυναμώσουμε τα χεράκια των παιδιών

Χρησιμοποιούμε μαλακά υλικά όπως, χαρτί, αλουμινόχαρτο, βελουτέ,  κλπ προκειμένου να βοηθήσουμε τα παιδιά να δώσουν έμφαση στην λεπτομέρεια και να ελεγξουν το χερι τουςΤο ποιηματάκι και οι εικόνες θα μας βοηθήσουν να τραβήξουμε το ενδιαφέρον των παιδιών και θα τα βοηθήσουμε να ακολουθήσουν συγκεκριμένο τρόπο που θα κρατάνε το ψαλίδι τόσο για την ασφάλειά τους, όσο και για να κόβουν με μεγαλύτερη ευκολία.

Μπορούμε να τις αναρτήσουμε στην τάξη στο χώρο που φυλάμε τα ψαλίδια, ώστε τα παιδιά να έρχονται σε καθημερινή επαφή μαζί τους και κάθε φορά που πάνε να παρουνε το ψαλίδι τους να τα βλέπουν.

Οι γονείς μπορούν  να τα αναρτήσουν στο δωμάτιο του παιδιού, όταν αποφασίσουν να βοηθήσουν τα μικρά παιδιά τους να μάθουν να κόβουν με το ψαλίδι.

                Το ψαλίδι (Μάρλεν Κεφαλίδου)

Το ψαλίδι σου σαν πιάνεις

πρέπει να χεις ΠΡΟΣΟΧΗ

Και τα μάτια σου να βλέπουν

να κόβει ωραία το χαρτί.

Για να κόψεις με ψαλίδι

τρία δαχτυλάκια βάλε

τον αντίχειρα, το δείκτη

και τον μέσο σου και πάμε!

 Την μυτούλα απ’ το ψαλίδι 

οδήγησέ την στη γραμμή

και θα δεις πόσο ωραία

τα κόβεις όλα στη στιγμή!

Στο παρακάτω pdf αρχείο θα βρείτε καρτέλες με φύλλα εξάσκησης για να τα εκτυπώσετε.

5) Όλοι γνωρίζουμε ότι το να διαβάζουμε στα παιδιά μας είναι πολύ σημαντικό. Είναι σχεδόν απαραίτητο αν θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά που με τη σειρά τους θα γίνουν καλοί και ποιοτικοί αναγνώστες και θα αγαπήσουν το βιβλίο και την ψυχαγωγία που μπορεί να τους προσφέρει. Πιο συγκεκριμένα το συστηματικό διάβασμα στα παιδιά μπορεί να τα βοηθήσει να:

• Κατανοήσουν τα συναισθήματά τους:

Τα συναισθήματα και η κατανόησή τους είναι ένα δύσκολο κομμάτι στις σχέσεις γονιού και παιδιού. Είναι πολύ σημαντικό το παιδί να μάθει να αναγνωρίζει αλλά και να εκφράζει τα συναισθήματά του. Πολλές φορές τα μικρά παιδιά καταπιέζουν τα συναισθήματά τους ειδικά τα αρνητικά, γιατί φοβούνται να μην γίνουν δυσάρεστα προς τους ενήλικες. Μέσα από κατάλληλες ιστορίες και παραμύθια τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν και να αποδέχονται τα συναισθήματά τους. Όταν τους διαβάζουμε ιστορίες με ήρωες που νιώθουν παρόμοια με τα δικά τους συναισθήματα κατανοούν ότι το να αισθάνονται με αυτόν τον τρόπο, είναι φυσικό και αποδεκτό. Επίσης, μέσα στις ιστορίες, πολλές φορές, βρίσκουν και τον σωστό τρόπο να τα εκφράσουν – ανάλογα με τις ενέργειες του εκάστοτε ήρωα.

• Αναπτύξουν την φαντασία τους:

Όταν διαβάζουμε στα μικρά παιδιά τα βοηθάμε να αναπτύξουν τη φαντασία τους. Η φαντασία θα βοηθήσει τα παιδιά στο παιχνίδι τους που είναι –ή πρέπει να είναι - η σημαντικότερη ασχολία τους, στις μικρές ηλικίες. Τα περισσότερα μικρά παιδιά άλλωστε, έχουν ήδη ανεπτυγμένη φαντασία, το διάβασμα θα τα βοηθήσει να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τις ιστορίες και τους ήρωές τους στο παιχνίδι ρόλων, που είναι ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια της προσχολικής ηλικίας.

• Αγαπήσουν το διάβασμα:

Τα παιδιά που τους διαβάζουν έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αγαπήσουν το διάβασμα και αυτό είναι πραγματικά ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας. Μεγαλώνοντας θα θέλουν να χαθούν στις σελίδες ενός καλού βιβλίου και θα απολαμβάνουν το διάβασμα όλο και περισσότερο. Αυτό όμως είναι μια συνήθεια που μαθαίνεται από νωρίς και η αξία της είναι ανεκτίμητη, καθώς το παιδί ανακαλεί την ευχαρίστηση που ένιωθε μικρό, όταν δεν ήξερε να διαβάζει και ο γονιός του διάβαζε ιστορίες. Το αίσθημα ασφάλειας και πληρότητας που ένιωθε τότε, αλλά και το δέσιμο με τους γονείς θα το συνοδεύουν υποσυνείδητα σε κάθε διάβασμά του.

• Μάθουν να επιλύουν προβλήματα :

Αντιγράφοντας πολλές φορές τις ενέργειες ενός ήρωα βοηθάει το παιδί να μάθει το πώς να επιλύει προβλήματα με δημιουργικό τρόπο. Τα μικρά παιδιά γνωρίζουν τον κόσμο γύρω τους κάθε στιγμή και είναι σημαντικό να μάθουν ότι κάθε πράξη έχει συνέπειες. Ακούγοντας ιστορίες μαθαίνουν από τα σωστά και τα λάθη των ηρώων χωρίς να χρειάζεται να κάνουν δοκιμή τα ίδια, με δυσάρεστες πολλές φορές συνέπειες. Έτσι όταν το παιδί θα έρθει αντιμέτωπο με μια κατάσταση που δεν του είναι οικεία την έχει ακούσει όμως σε κάποια ιστορία θα γνωρίζει εξαρχής τις επιλογές που έχει για να την αντιμετωπίσει.

• Μάθουν να διαβάζουν ευκολότερα και ίσως γρηγορότερα:

Τα παιδιά που τους διαβάζουν συνέχεια οι γονείς τους βιβλία, συνήθως μαθαίνουν να διαβάζουν γρηγορότερα σε σχέση με τους συνομήλικούς τους. Μπορούμε να διαβάζουμε στα παιδιά μας από τη στιγμή που γεννιούνται ακόμα! Όσο περισσότερο τους διαβάζουμε τόσο πλουσιότερο λεξιλόγιο θα αναπτύξουν. Επίσης, θα γνωρίζουν από νωρίς τα βασικά όπως: τη φορά των λέξεων, πως γυρίζουμε μια σελίδα (από πού προς τα πού), ότι διαβάζουμε από πάνω προς τα κάτω κλπ. Ας μην ξεχνάμε και την οικειότητα που θα αποκτήσουν με τα γράμματα και τις φωνούλες που αυτά βγάζουν.  

• Περάσουν ποιοτικό χρόνο μαζί μας:

Η ώρα του διαβάσματος είναι μια ώρα ευχάριστη όχι μόνο για τα παιδιά μας αλλά και για εμάς. Είναι η ώρα που μπορούμε να περάσουμε ήσυχα με τα παιδιά μας, να τα χαϊδέψουμε, να πούμε τα «δικά» μας. Μπορούμε αν θέλουμε να δώσουμε και όνομα σε αυτήν την ασχολία μας. Μπορούμε να την πούμε «Η δική μας ώρα», «Η ώρα του χουχουλίσματος», «Η ώρα της αγκαλιάς» και ό,τι άλλο επιλέξουμε με τα μικρά μας.

• Μας κοινοποιήσουν έμμεσα τα ενδιαφέροντά τους:

Διαβάζοντας στα παιδιά μας, μας βοηθάει να γνωρίσουμε τα ενδιαφέροντα κι τις προτιμήσεις τους. Στην αρχή επιλέγουμε μόνοι μας τα βιβλία που θα τους διαβάσουμε. Όταν όμως τα παιδιά μεγαλώνουν –από τα 3 περίπου, ίσως και λίγο νωρίτερα- αναπτύσσουν το δικό τους γούστο σε σχέση με τα βιβλία και θέλουν να επιλέγουν βιβλία με ιστορίες που τα τραβούν το ενδιαφέρον. Θα μας ζητάνε να τους διαβάσουμε ξανά και ξανά το αγαπημένο τους παραμύθι –ιστορία. Όσο μεγαλώνουν τόσο πιο συγκεκριμένα θα γίνονται τα γούστα τους σχετικά με τα βιβλία και θα αρχίσουν να έχουν συγκεκριμένα αγαπημένα θέματα που θα επιθυμούν να αναφέρονται στα βιβλία που τους διαβάζουμε. Αν ένα μικρό παιδί για παράδειγμα αγαπάει τα αεροπλάνα είναι πιθανό να μας ζητάει να του διαβάσουμε το βιβλίο με τα αεροπλάνα, αν αγαπάει τα ζώα την ιστορία με τη γατούλα κλπ. Το διάβασμα είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να στηρίξουμε τα ενδιαφέροντα των παιδιών μας και να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν τις ανάλογες δεξιότητές.

• Περάσουν την αγάπη για το διάβασμα και τα βιβλία στα δικά τους παιδιά:

Τα παιδιά που τους διαβάζουν περνούν συνήθως την ίδια συνήθεια και αγάπη για το βιβλίο στα δικά τους παιδιά. Τα παιδιά άλλωστε, κάνουν αυτό που βιώνουν και ξέρουν. Αν μάθουν να ζουν με τα βιβλία, το ίδιο θα εφαρμόσουν και με τα δικά τους παιδιά στο μέλλον.

ΠΩΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

ΗΛΙΚΙΑ:2-4

Αυτή η ηλικία έχει να κάνει με τη δράση! Μέσα από το διάβασμα ενθαρρύνουμε τη γλωσσική ανάπτυξη, το ενδιαφέρον για τα βιβλία και το διάβασμα, αρκεί να κάνουμε το διάβασμα ενδιαφέρον και ζωντανό.

ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία δεν μπορούν να κάτσουν ακίνητα. Νιώθουν την ανάγκη να κινούνται συνέχεια! Οπότε θα πρέπει να συνηθίσουμε να πηδάνε, να σηκώνονται, να κατρακυλάνε και γενικότερα να μη στέκονται ακίνητα όσο τους διαβάζουμε. Μπορεί να κινούνται αλλά ακούνε!

ΤΙ ΒΙΒΛΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ

Να επιλέγουμε βιβλία με ενδιαφέρον για την ηλικία τους. Βιβλία με ζώα, που να κάνουν ήχους, να είναι ίσως τρισδιάστατα, βιβλία που έχουν διαφορετικές υφές και ΠΟΥ προκαλούν τα παιδιά να τα αγγίξουν, θα κρατήσουν τα χέρια και το ενδιαφέρον τους σε εγρήγορση. Επίσης, βιβλία με κρυμμένες εικόνες που χρειάζονται «εξερεύνηση».

ΠΩΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΖΩΝΤΑΝΟ

Αυτοσχεδιάζουμε την ώρα που διαβάζουμε, φτιάχνουμε ποιηματάκια, τραγουδάμε μικρά τραγουδάκια και κάνουμε αστεία λάθη. Όλα αυτά τραβάνε το ενδιαφέρον των παιδιών σε αυτήν την ηλικία και δεν τα αφήνουν να αφαιρεθούν. Την ώρα που λέμε πχ ένα ποιηματάκι ή ένα τραγουδάκι που το έχει μάθει το παιδί σταματάμε και το αφήνουμε να συνεχίσει αυτό ή κάνουμε κάποιο αστείο λάθος για να γελάσει και να το διορθώσει.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΜΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ, ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μπορούμε με αφορμή ένα βιβλίο με ζώα να στήσουμε έναν ζωολογικό κήπο με πλαστικά ζωάκια και να παίξουμε με αυτό το θέμα. Ρωτάμε πολλές ερωτήσεις το παιδί μας και το προτρέπουμε να περιγράφει, να δίνει ονόματα, γενικότερα να χρησιμοποιεί λέξεις και προτάσεις.

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟ – ΑΠΛΟ - ΣΥΧΝΟ

Τα παιδιά αυτής της ηλικίας μπορούν να μείνουν προσηλωμένα σε κάτι για λίγη ώρα. Τα βιβλία που τους διαβάζουμε καλό είναι να είναι σύντομα με απλές ιστορίες και λεξιλόγιο. Καλύτερα να διαβάζουμε λίγο και πολλές φορές μέσα στην ημέρα παρά να προσπαθούμε να διαβάσουμε μια μεγάλη ιστορία μόνο μια φορά.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Σε αυτήν την ηλικία κάθε μέρα είναι μια καινούρια εμπειρία! Μπορούμε να επιλέγουμε να διαβάζουμε βιβλία που οι ήρωες κάνουν απλά πράγματα –ντύνονται, παίζουν, πλένονται, κοιμούνται κλπ- και ζητάμε από το παιδί να αναγνωρίσει κάθε φορά την ενέργεια.

ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Δεν ξεχνάμε να κάνουμε ερωτήσεις και να περιμένουμε τις απαντήσεις των παιδιών. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία έχουν ισχυρή άποψη για τον κόσμο γύρω τους και καλό είναι να ακούμε τι πιστεύουν. Μέσα από τις ερωτήσεις τα βοηθάμε να μας πουν τι έχουν στο μυαλό τους και τι νιώθουν. Ταυτόχρονα βοηθάμε και στη γλωσσική τους ανάπτυξη.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ

Ας μην φοβόμαστε να διαβάζουμε ξανά και ξανά τα ίδια βιβλία. Βρίσκουμε τι ενδιαφέρει το παιδί μας και διαβάζουμε σχετικές ιστορίες, μπορεί να είναι με ζώα, με αυτοκίνητα, με νεράιδες, με ξωτικά, με τα αστέρια, με μέσα μεταφοράς… Βιβλία με θέματα που πραγματικά τα ενδιαφέρουν μπορούν να βοηθήσουν να μεγαλώσει ο χρόνος που κάθονται να παρακολουθήσουν την ιστορία και να αναπτύξουν τα παιδιά σιγά - σιγά ενθουσιασμό και αγάπη για το διάβασμα.

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ

Σε περίπτωση που αντιληφθούμε ότι το παιδί δεν περνάει καλά την ώρα του διαβάσματος αλλάζουμε τακτική. Αλλάζουμε βιβλίο, την ώρα διαβάσματος, τον τρόπο που του διαβάζουμε μέχρι να βρούμε τι είναι αυτό που το ευχαριστεί. Το διάβασμα σε αυτήν τη μικρή ηλικία έχει περισσότερο να κάνει με το να αποτελέσει μια θετική και χαρούμενη εμπειρία για το παιδί σε σχέση με το βιβλίο και το διάβασμα και όχι να τελειώνουμε το βιβλίο που διαβάζουμε ή να κάνουμε αυτό που έχουμε εμείς οι ενήλικες στο μυαλό μας.

ΗΛΙΚΙΑ 4-5

Διαβάζουμε στα παιδιά μας συχνά. Όσο πιο συχνά διαβάζουμε βιβλία στα παιδιά τόσο το καλύτερο. Σε αυτήν τη ηλικία μπορούν να θεμελιωθούν συνήθειες που θα κρατήσουν μια ζωή…

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Προσπαθούμε να κρατάμε ένα σταθερό πρόγραμμα και να διαβάζουμε κάτι κάθε μέρα. Δημιουργούμε για την ώρα διαβάσματος ένα όμορφο κλίμα, γεμάτο αγάπη και ζεστασιά. Παίρνουμε το παιδί μας αγκαλιά και του δημιουργούμε το αίσθημα της ασφάλειας και της επαφής.

ΕΚΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ

Δεν ξεχνάμε να επαναλαμβάνουμε στο παιδί μας πόσο πολύ μας αρέσει η ώρα που διαβάζουμε ένα βιβλίο μαζί. Είναι σημαντικό για παιδί να νιώθει ότι αυτή η ώρα που είναι αφιερωμένη σε αυτό και το διάβασμα είναι η αγαπημένη μας ώρα.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Βοηθάμε στην ανάπτυξη του λεξιλογίου του παιδιού, όταν περιγράφουμε τις εικόνες που βλέπουμε στο βιβλίο. Δε χρειάζεται πολλές φορές να διαβάσουμε το βιβλίο, αλλά αν το παιδί το επιθυμεί να περιγράψουμε μόνο τις εικόνες και γιατί όχι να φτιάξουμε μια δική μας ιστορία!

ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Σταματάμε το διάβασμα μόλις αντιληφθούμε ότι το παιδί έχασε το ενδιαφέρον του ή κουράστηκε. Δεν έχει νόημα να συνεχίζουμε κάτι που δεν ικανοποιεί το ίδιο το παιδί.

ΧΡΩΜΑΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ

Πραγματικά η ιστορία μας μπορεί να ζωντανέψει αν χρωματίζουμε τη φωνή μας διαφορετικά για κάθε χαρακτήρα! Τα παιδιά λατρεύουν την ζωντανή διήγηση.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ

Όπως και στη μικρότερη ηλικία έτσι και τώρα διαβάζουμε το ίδιο βιβλίο ξανά και ξανά όσο το ίδιο το παιδί επιθυμεί να το ακούει!

ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Διαβάζουμε την ιστορία ενώ παράλληλα κάνουμε ερωτήσεις, παρατηρούμε τις εικόνες, συζητάμε με το παιδί, αλλάζουμε κομμάτια της ιστορίας.

ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ

Την ώρα του διαβάσματος μπορούμε να τη χρησιμοποιούμε για να παρατηρούμε τα γράμματα και τις λέξεις. Βοηθάμε το παιδί να καταλάβει ότι διαβάζουμε από αριστερά προς τα δεξιά, από πάνω προς τα κάτω και ότι οι λέξεις χωρίζονται με κενά. Μπορούμε να αφήνουμε το παιδί να αναγνωρίζει κάποια γράμματα και να μαθαίνει καινούρια.

ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΙΔΙΚΟ

Το διάβασμα των βιβλίων είναι μια καλή ώρα για να δούμε την αναπτυξιακή πορεία του παιδιού μας. Σε περίπτωση που αναρωτιόμαστε αν το παιδί μας αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα στη γλωσσική του ανάπτυξη, στην όραση ή στην ακοή επισκεπτόμαστε και συμβουλευόμαστε κάποιον ειδικό! Μιλάμε για τις ανησυχίες μας με τη νηπιαγωγό ή τον παιδίατρό μας. Δεν είναι ντροπή να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, ντροπή είναι να ντρεπόμαστε για αυτό και να το κρύβουμε κάνοντας κακό στο ίδιο το παιδί.

ΗΛΙΚΙΑ 5-6

Καιρός να παίξουμε με τις λέξεις, τους ήχους και τα γράμματα! Παίζοντας με τη γλώσσα θα βοηθήσουμε το παιδί μας σε αυτήν την ηλικία να «σπάσει» τον κώδικά της γλώσσας και να αρχίσει να διαβάζει. Σιγά – σιγά από αυτήν την ηλικία μπορεί το παιδί να προσπαθεί να αναγνωρίσει γράμματα ακόμη και κάποιες λέξεις. Η ώρα του διαβάσματος στο σπίτι είναι η πιο κατάλληλη για τέτοιες δραστηριότητες!

ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΟ ΛΟΓΟ

Ζητάμε από το παιδί να μας περιγράψει περιστατικά από το βιβλίο. Να χρησιμοποιήσει λέξεις που δηλώνουν χρονική ακολουθία (στην αρχή ,μετά, τέλος) και να φτιάξει προτάσεις.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΟΔΕΤΕΣ

Τα παιχνίδια με τη γλώσσα είναι κάτι που ευχαριστεί πολύ τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία. Μπορούμε να διαβάζουμε βιβλία με ομοιοκαταληξίες, αλλά και προσπαθούμε να πούμε γλωσσοδέτες! Αυτό βοηθάει πολύ στη φωνολογική ενημερότητα των παιδιών και στην ευαισθητοποίησή τους απέναντι στους ήχους.

ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Συσχετίζουμε αυτά που διαβάζουμε στα βιβλία με πραγματικά γεγονότα. Συγκρίνουμε και ξεχωρίζουμε το πραγματικό από το φανταστικό.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία είναι πολύ ευαίσθητα σχετικά με το όνομά τους και το συνδέον άμεσα με την ταυτότητά τους και το εγώ τους. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε το αρχικό πχ του ονόματός τους και να βρίσκουμε κι άλλες λέξεις που να αρχίζουν από το ίδιο γράμμα μέσα στο κείμενο.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ

Και σε αυτήν την ηλικία διαβάζουμε το ίδιο αγαπημένο βιβλίο ξανά και ξανά! Όσο έχει ενδιαφέρον για το παιδί συνεχίζουμε να το διαβάζουμε.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙ

Αν το παιδί εκδηλώσει την επιθυμία να αντιγράψει από το βιβλίο λέξεις ή φράσεις το αφήνουμε.

ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Παίζουμε κουκλοθέατρο ή δραματοποιούμε τις ιστορίες που διαβάζουμε. Αρέσει πολύ στα παιδιά αυτής της ηλικίας και αναπτύσσει και άλλες δεξιότητές τους.

ΣΥΣΧΕΤΙΖΟΥΜΕ ΦΩΝΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Την ώρα που διαβάζουμε ή και μετά μπορούμε να παίξουμε παιχνίδια με τις φωνούλες που βγάζουν τα γράμματα. Για παράδειγμα: «Το γράμμα που ψάχνω βγάζει τη φωνούλα οοοοοοο…..» και το παιδί ψάχνει να βρει το ο στο κείμενο.

Γενικότερα αυτό που πρέπει αν θυμόμαστε είναι η σημασία του διαβάσματος στα παιδιά μας από πολύ μικρή ηλικία και πως αυτό θα έχει μόνο θετικά αποτελέσματα στην γνωστική το ανάπτυξη αλλά και στη γενικότερη καλλιέργειά του. Αρκεί να μην γίνεται με το ζόρι ή με πίεση από του γονείς. Να αποτελεί ώρα χαλάρωσης, ξεκούρασης και «δεσίματος» ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Επίσης, να θυμόμαστε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μεγαλώσουμε έναν μικρό αναγνώστη είναι να μας βλέπει εμάς να διαβάζουμε βιβλία και να μεγαλώνει με την αίσθηση της ευχαρίστησης που αντλούμε από αυτό. (Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/625-goneis-diavasma.html)

ΚΑΛΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ!!

6) Είναι πολύ σημαντικό για κάθε άνθρωπο να αισθάνεται καλά με τον εαυτό του, το σώμα του, και το μυαλό του. Με άλλα λόγια, είναι σημαντική για όλους μας η αίσθηση της προσωπικής μας άξιας, της ατομικής μας αυτοπεποίθησης.

Αυτοπεποίθηση είναι η σιγουριά που αισθανόμαστε για τον εαυτό μας και τις ικανότητες μας. Επίσης είναι η αίσθηση ασφάλειας ότι οι γονείς, οι φίλοι, οι συγγενείς και γενικότερα ορισμένοι άνθρωποι πάνω στη γη μας αγαπούν γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε.

Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης του κάθε παιδιού παίζουν οι γονείς. Από την πρώτη κιόλας μέρα που θα γεννηθεί ένας άνθρωπος εξαρτάται απόλυτα από τους γονείς του. Με το να ανταποκρινόμαστε ως γονείς στο κάλεσμα του μωρού μας για τροφή, αλλαγή πάνας, αγκαλιά και τρυφερότητα μαθαίνουμε στο παιδί μας, πως χτίζεται η εμπιστοσύνη απέναντι στους άλλους, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό.

Αργότερα, και καθώς ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται σωματικά αλλά και πνευματικά, οι ανάγκες του αλλάζουν, διαφοροποιούνται και μαζί με αυτές και οι τρόποι αλλά και τα μέσα που ανταποκρίνονται οι γονείς. Η ενδυνάμωση της αίσθησης της αυτοπεποίθησης του παιδιού γίνεται μια ανάγκη εκφρασμένη πιο ξεκάθαρα, όσο αυτό επιδιώκει προσωπικές και κοινωνικές επαφές και η επιθυμία για την αποδοχή του από τους άλλους παίρνει έναν ιδιαίτερα σημαντικό χαρακτήρα.

Για τους γονείς όμως, υπάρχει ένας τρόπος να υποστηρίζουμε το χτίσιμο της αυτοπεποίθησης των παιδιών μας ο οποίος παραμένει διαχρονικά σταθερός και είναι: Το να δείχνουμε την αγάπη μας! Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και με λόγια και με πράξεις. Οι γονείς πρέπει να παίρνουν αγκαλιά τα παιδιά τους, να τα φιλάνε, να τους λένε πόσο τα αγαπούν, πόσο σημαντικά είναι για αυτούς και πόσο περήφανοι είναι για αυτά.

Πρέπει να τα κάνουμε να νιώθουν ασφάλεια , υποστηρίζοντάς τα και δείχνοντας ότι σεβόμαστε τις επιθυμίες τους και τις απόψεις τους αφήνοντας τους περιθώρια να κάνουν πράγματα τα ίδια από μόνα τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν δεξιότητες και εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους.

Τα μικρά παιδιά συνεχώς ανακαλύπτουν τον κόσμο και στην προσπάθειά τους αυτή έχουν κάποια σκαμπανεβάσματα και κάποιες αποτυχίες. Ο ρόλος του γονέα είναι να τα ενθαρρύνει συνεχώς, ώστε να μην σταματήσουν να προσπαθούν. Θα ήταν καλό επίσης να μην κάνουν οι γονείς πράγματα που μπορεί το ίδιο το παιδί να κάνει μόνο του, γιατί η προσπάθεια μετράει πολλές φορές περισσότερο από το αποτέλεσμα στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης.

Τα μεγαλύτερα παιδάκια, στα οποία είναι περισσότερο ανεπτυγμένο το αίσθημα της ζήλειας, πρέπει να τα βοηθήσουμε να μάθουν να μοιράζονται τα παιχνίδια και τα αντικείμενά τους, να λειτουργούν ομαδικά, να συνεργάζονται και να μην είναι ανταγωνιστικά. Για παράδειγμα, είναι σημαντικό να ξέρει το παιδί ότι η μαμά αγαπά και τα δυο της παιδιά και ότι η δασκάλα αγαπά όλους τους μαθητές της.

Το παιδί πρέπει να είναι και να αισθάνεται ικανό και ελεύθερο να εκφράσει την γνώμη του και στο σπίτι αλλά και στο σχολικό περιβάλλον. Να μην φοβάται να επιλέξει τους φίλους του, τι παιχνίδι θα παίξει και τι μουσική θα ακούσει.

Όλα τα παραπάνω το βοηθούν να αναπτύξει τις δεξιότητες εκείνες, που θα του είναι χρήσιμες, ώστε να σταθεί μόνο του μέσα στον κόσμο και να μάθει να υποστηρίζει τον εαυτό του, να αντιμετωπίσει αποτυχίες και προκλήσεις.

Στηρίζοντας, ακούγοντας και συζητώντας με τα παιδιά μας τα βοηθάμε να ωριμάσουν. Ένα παιδί και αργότερα ένας ενήλικας, που έχει λάβει αγάπη ξέρει και να δώσει αγάπη. Είναι πιο εύκολο γι’ αυτόν να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, να επιλύσει προβλήματα που θα βρεθούν μπροστά του και να χειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Καλό θα είναι να αποφεύγονται οι συγκρίσεις με τα άλλα παιδιά, αδέλφια και φίλους. Το κάθε παιδί έχει δικό του τρόπο διασκέδασης και δικό του τρόπο διαβάσματος.

Ας δώσουμε ερεθίσματα στα παιδιά και ας τα αφήσουμε να κάνουν λάθη, γιατί θα μάθουν από αυτά.

Τέλος, η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης ενός παιδιού είναι λεπτό ζήτημα. Θέλουμε τα παιδιά μας να είναι σίγουρα για τον εαυτό τους, και να μπορούν να προσφέρουν σε άλλους, που έχουν ανάγκη, βοήθεια, υποστήριξη κ αγάπη μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους.

 ΤΡΟΠΟΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ

-Να λέμε πόσο το αγαπάμε και πόσο σημαντικό είναι στη ζωή μας.

-Να τον επαινούμε και το επιβραβεύουμε μετά από θετική συμπεριφορά .

- Να εκδηλώνουμε την αγάπη μας με αγκαλιές φιλιά και χάδια.

-Να αισθάνονται οι ίδιοι οι γονείς εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, στις αξίες τους .

-Να αποδοκιμάζουμε τις άσχημες πράξεις και όχι το ίδιο το παιδί, π.χ. «το να μουτζουρώσεις τον τοίχο είναι κουτό».

-Να μην το κοροϊδεύουμε ποτέ για τον τρόπο που μιλάει, για αυτά που νιώθει και για τις μικρές γκάφες που είναι πιθανόν να κάνει.

-Να ακούμε και να συζητάμε τους φόβους τους και τις ανησυχίες τους.

-Να μην τα συγκρίνουμε με άλλα παιδιά.

-Να τα βοηθήσουμε να αγαπήσουν και τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους.

-Όταν κάνουν λάθη δεν είναι κακό, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ.

 ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ

-Ξέρει ότι το αγαπούν.

-Σκέφτεται θετικά το μέλλον και ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης.

-Αναλαμβάνει μόνο του ευθύνες και υποχρεώσεις (ταΐζει το σκύλο).

-Δε φοβάται να σηκώσει το χέρι στην τάξη.

-Νιώθει αυτόνομο.

-Ξέρει να επιλέγει τι του αρέσει και υποστηρίζει τις επιλογές του.

-Μετά από μια αποτυχία δεν τα παρατάει και ξαναπροσπαθεί. (Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/600-aftopepoithisi-papagewrgiou.html)

7) Επινοητικότητα είναι η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις με πολλούς τρόπους,  είναι ένα υποπροϊόν της καλλιτεχνικής νοημοσύνης. Όπως τα παιδιά αναπτύσσουν την επινοητικότητα μαθαίνουν να εμπιστεύονται το ένστικτό τους και τις μοναδικές τους ικανότητες. Αποκτούν μια θετική στάση απέναντι στην επίλυση προβλημάτων. Τα επινοητικά παιδιά ωριμάζοντας γίνονται άτομα γεμάτα αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη δουλειά. Και ακόμη πιο σημαντικό είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται και να χαίρονται τις χαρές της ζωής.

Η ικανότητα του να είναι κανείς επινοητικός πηγάζει από το μυαλό, αλλά όχι από οποιοδήποτε μυαλό… Η δημιουργικότητα μπορεί να υπάρξει μόνο σε καλά «αναθρεμμένα» μυαλά, που συνδυάζουν τους γενετικούς παράγοντες με περιβάλλον που αποτελείται από πρόθυμους ενήλικες να ανταποκριθούν και να προσφέρουν ερεθίσματα.

Αν μεγαλώνουμε αρκετά γενναία τα παιδιά μας ώστε να είναι δημιουργικά τους προσφέρουμε ένα δώρο που τα χρήματα δεν μπορούν κι ούτε θα μπορέσουν ποτέ να αγοράσουν.

Παρακάτω θα βρείτε κάποιες συμβουλές για να αναπτύξετε τη φαντασία των παιδιών σας. Απολαύστε την να «ανθίζει» και μακάρι η «συγκομιδή» να είναι δίχως τέλος…

 ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ενθαρρύνουμε την περιέργεια και το να ζητάνε απαντήσεις για κάθε τι. Ένας πολύ καλός τρόπος για να απαντήσουμε στις ερωτήσεις των μικρών παιδιών είναι « Δεν ξέρω ούτε κι εγώ. Πως νομίζεις ότι μπορούμε να μάθουμε;»

Δεν καταπνίγουμε τη δημιουργικότητα των παιδιών με ατελείωτα έτοιμα παιχνίδια του εμπορίου. Αντιστεκόμαστε στο να αγοράζουμε στο παιδί μας κάθε καινούριο παιχνίδι που βγαίνει στην τηλεόραση ή στα μαγαζιά, ώστε η επινοητικότητά τους να βρει χώρο να ανθίσει. Οι κούκλες είναι ωραίο παιχνίδι αλλά δεν βοηθάμε τη φαντασία των παιδιών όταν τους αγοράζουμε κάθε ρούχο και αξεσουάρ που κυκλοφορεί στο εμπόριο για τις κούκλες τους. Ας αφήσουμε τα παιδιά να βρουν τον τρόπο για να τις ντύσουν, τι υλικά θα χρειαστούν πώς μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν αυτό ή το άλλο…

Να εκτιμάμε τις διαφορετικές ιδέες και γνώμες. Να ενθαρρύνουμε τον καταιγισμό-ιδεών λέγοντας: «Ωραία αυτός είναι ένας τρόπος για να το κάνουμε, μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο;» ή «Τι υπέροχη ιδέα, δεν το είχα σκεφτεί πιο πριν ας το δοκιμάσουμε…»

Ενθαρρύνουμε την εξερεύνηση. Μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένα σχόλια, που παρακινούν τα παιδιά όπως: «Πολύ ενδιαφέρον! Έκανες ένα μυστικό πέρασμα με τα τουβλάκια σου» ή «Ο τρόπος που ανέμειξες τα διάφορε πράσινα για να φτιάξεις τα φύλλα κάνει το δέντρο να μοιάζει τόσο αληθινό!»

Να αποφεύγουμε να ντροπιάζουμε και να κάνουμε να αισθάνονται άσχημα τα παιδιά που έχουν δοκιμάσει κάτι και έχουν κάνει λάθη. Δεν λέμε: «Τι στο καλό σκεφτόσουνα όταν το έκανες αυτό;» Αντίθετα καλό είναι να προσφέρουμε τη στήριξή μας λέγοντας: «Καλύτερα να δοκιμάσεις κάτι άλλο αν νομίζεις ότι αυτό είναι λάθος, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.» Ενθαρρύνουμε  το να παίρνουν ρίσκα (σε λογικά πλαίσια) που θα τα οδηγήσουν στην  δημιουργικότητα.

Να τονώνουμε τη γεμάτη  φαντασία, ανεξάρτητη σκέψη κάνοντας ερωτήσεις. Να αποφεύγουμε να λέμε στα παιδιά τι ακριβώς πρέπει να κάνουν σε μια εργασία.

Να αποφεύγουμε τις αποθαρρυντικές και γεμάτες αρνητισμό φράσεις. Τα γεμάτα κριτική σχόλια είναι σαν να τιμωρούν τη δημιουργικότητα. Για παράδειγμα να μην λέμε «Όχι δεν είναι σωστός ο τρόπος που το κάνεις αυτό, ασε με να σου δείξω το σωστό τρόπο.» ή «Αυτό που κάνεις δεν πρόκειται να γίνει ποτέ…» ή ακόμα χειρότερα «Καλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σωστό πια;»

Αντιστεκόμαστε στην τελειομανία. Δεν κάνουμε εμείς κάτι που μπορεί να κάνει το παιδί ή πρέπει να κάνει το παιδί απλά επειδή το κάνουμε πιο γρήγορα και πιο σωστά. (Φυσικά και μπορούμε να το κάνουμε και πιο γρήγορα και πιο σωστά!) Σεβόμαστε τη διαδικασία μάθησης που προκύπτει από την ενασχόληση του παιδιού με το κάθε τι. Είναι η διαδικασία αυτή καθαυτή που είναι σημαντική παρά το τελικό αποτέλεσμα. Με την εξάσκηση, ας μην ξεχνάμε ότι το παιδί θα βελτιώνεται συνεχώς.

Δείχνουμε σεβασμό σε κάθε δημιουργική προσπάθεια του παιδιού. Μπορούμε να αναρτούμε στο ψυγείο ή σε πίνακες από φελλό ή στο γραφείο μας τα έργα των παιδιών μας. Τα παιδιά το λατρεύουν αυτό σαν ένδειξη αποδοχής της αγάπης και της εκφραστικότητάς τους.

Αποφεύγουμε να συγκρίνουμε και μάλιστα με καθόλου κολακευτικά σχόλια τις εργασίες των παιδιών μας μεταξύ τους. Καλό είναι να μην λέμε: «Ο αδερφός σου λέει καλύτερες ιστορίες από σένα.» ή «Γιατί δεν μπορείς να ζωγραφίσεις όμορφες ζωγραφιές σαν την αδερφή σου; Πάντα χρησιμοποιείς αυτά τα μουντά και σκοτεινά χρώματα»

Ενθαρρύνουμε το πηγαίο χιούμορ. Το χιούμορ βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους. Γελάμε μαζί τους συχνά και βρίσκουμε τα αστεία τους πετυχημένα.

Διευκολύνουμε και απλοποιούμε το παιχνίδι, δεν το περιορίζουμε σε κανόνες. Τα παιδιά λατρεύουν να παίζουμε μαζί τους στο πάτωμα. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού προσπαθούμε να ακολουθούμε τα παιδιά στο παιχνίδι τους. Το παιχνίδι θα πρέπει να είναι σαν ένας χορός μεταξύ σας και όχι σαν ένα κονσέρτο που εσείς είστε ο μαέστρος.

Παίζουμε παιχνίδια που απαιτούν διαφορετικές απαντήσεις. Μπορούμε να παίξουμε το «Τι θα γινόταν αν…» Αφήνουμε τα παιδιά να πάρουν αποφάσεις για το πώς θα φτιάξουν κάτι και δεν επιβάλλουμε τη γνώμη μας γιατί απλά θεωρούμε ότι αυτό είναι το σωστό

Παίζουμε παιχνίδια που συνδυάζουν τη φαντασία με το λόγο. Για παράδειγμα να βρούμε τρόπους να χτίσουμε ένα σπίτι αν προσγειωνόμασταν στο φεγγάρι.

Παίζουμε παιχνίδια ρόλων. Αλλά τα διανθίζουμε με τρελά και φανταστικά σενάρια όπως ότι είμαστε κάποιο ζώο ή φύλλα στον άνεμο ή μηχανές του ποπ-κορν.

Προσφέρουμε ένα ασφαλές αλλά γεμάτο προκλήσεις περιβάλλον, όπου τα παιδιά μπορούν να εξερευνήσουν μια ποικιλία από υλικά. Από ανακυκλώσιμα υλικά, μαρκαδόρους, χαρτιά, χαρτόνια, κόλλες, αυτοκόλλητα, δαχτυλομπογιές, κιμωλίες, λαδοπαστέλ κλπ.

Φτιάχνουμε χειροποίητα μουσικά όργανα και παίζουμε το δικό μας κονσέρτο. Αποδεχόμαστε όλες τις συνθέσεις. Και εννοείται ότι αφήνουμε χώρο στα παιδιά να εκφραστούν μέσω της κίνησης αν το επιθυμούν.

Φτιάχνουμε τις δικές μας ιστορίες. Ένας ξεκινάει την ιστορία και ο επόμενος προσθέτει κι από κάτι… Αυτό είναι πολύ διασκεδαστικό είτε γίνεται μέσα στην τάξη είτε με τα μέλη μιας οικογένειας.  

Αλλάζουμε το τέλος γνωστών ιστοριών και παραμυθιών.

Παίζουμε διάφορα παιχνίδια μυαλού και προκαλούμε τη σκέψη των παιδιών να πάει ένα βήμα πιο πέρα. Για παράδειγμα, που θα μπορούσαν να μοιάζουν ένα ρολόι και μια κουκουβάγια ή τι θα μπορούσαν να έχουν κοινό μια γάτα με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όσο πιο τρελοί οι συνδυασμοί τόσο το καλύτερο! (Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/110-20-tropoi-dimiourgikotita.html)

8) Κάθε παιδί είναι διαφορετικό- το καθένα έχει πολύ διαφορετικές ταλέντα, δεξιότητες και προσωπικότητα, οπότε μας φαίνεται φυσικό να τους «κολλάμε» ταμπέλες. Για παράδειγμα ένα παιδί μπορεί να είναι το «έξυπνο» ή ο «καλλιτέχνης» ή το «άτακτο».  Αν και είναι εύκολο να βάλουμε στα παιδιά ταμπέλες τις περισσότερες φορές μπορεί να είναι πολύ δύσκολο για τα ίδια τα  παιδιά.

 ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

Όταν βάζουμε στα παιδιά ταμπέλες με αρνητικούς χαρακτηρισμούς τις περισσότερες φορές νιώθουν ότι δεν περιμένουμε από αυτά να αλλάξουν ή να βελτιωθούν. Νιώθουν ότι θα πρέπει να ζήσουν τη ζωή τους με αυτούς τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς.

• Το «ακατάστατο» παιδί συνήθως δε βλέπει κανένα λόγο να γίνει νοικοκυρεμένο και καθαρό αφού οι γονείς του και οι γύρω του, του έχουν ξεκάθαρα καθορίσει το ρόλο του στην οικογένεια και το περιβάλλον του.
• Το «άτακτο» παιδί μπορεί να πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίσει να κάνει τρελά πράγματα, αφού ούτως ή άλλως αυτό περιμένουν οι γύρω του από αυτό.

Ακόμη και οι καλές ταμπέλες μπορεί να προκαλούν προβλήματα, αφού μπορεί να ωθούν τα παιδιά να νιώθουν πίεση από τις προσδοκίες των γονιών και των γύρω τους ή ακόμα και να νιώθουν ένοχα γιατί οι γονείς τους τα προτιμούν από τον αδερφό ή την αδερφή τους. Για παράδειγμα:

• Η Ελένη είναι η «καλή μαθήτρια» στην οικογένεια, αλλά νιώθει πολύ αναστατωμένη όταν δεν παίρνει άριστα στο τεστ. Μπορεί να νιώθει πολύ άσχημα γιατί δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι για αυτήν. Μπορεί ακόμη να νιώθει στενοχωρημένη και ντροπιασμένη για τα αδέρφια της, επειδή οι γονείς τους δεν είναι περήφανοι και γι’ αυτά.

 Οι ταμπέλες που μπαίνουν στα αδέρφια μπορεί να επηρεάσουν τον τρόπο που βλέπει ένα παιδί τον εαυτό του. Για παράδειγμα:

•  Ο αδερφός της Νίκης είναι ο «μουσικός» της οικογένειας, οπότε η Νίκη νιώθει ότι δε θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για τη μουσική, αφού ποτέ δε γίνει τόσο καλή όσο ο αδερφός της. Αυτό σημαίνει ότι η Νίκη θα χάσει όλες τις χαρές που μπορεί να προσφέρει η ενασχόληση με τη μουσική σε έναν άνθρωπο γιατί πάντα θα πιστεύει ότι δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον αδερφό της.

 ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ 

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει τις δυνατότητες να κάνει πολλά πράγματα και να ενεργεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

• Εστιάζουμε στα θετικά του κάθε παιδιού. Για παράδειγμα, αν το παιδί μας, που συνηθίζει να αργεί , φτάσει στο τραπέζι για φαγητό στην ώρα του, το επιβραβεύουμε για το ότι κατάφερε να είναι συνεπές.
• Εστιάζουμε στην συμπεριφορά του κάθε παιδιού εκείνη τη χρονική στιγμή και δεν του βάζουμε γενικού και αόριστες ταμπέλες. Για παράδειγμα το να μπλέκεται ένα παιδί συχνά σε μπελάδες δε σημαίνει ότι είναι κακό.
• Συνειδητοποιούμε ότι το κάθε παιδί γεννιέται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά οι γονείς και οι γύρω του μπορούν να επηρεάσουν ή και αλλάξουν όλες αυτές τις συμπεριφορές και να τα βοηθήσουν να μην «εγκλωβιστούν» στις εν γένει συμπεριφορές τους για μια ζωή.
• Να μην αφήνουμε τα παιδιά να «κλειδώνουν» τους εαυτούς τους μέσα σε συγκεκριμένους ρόλους, αλλά να προσπαθούν σε οτιδήποτε τα ενδιαφέρει, ακόμα κι αν έχουν αδέρφια που είναι πιο ταλαντούχα από αυτά σε κάποια πράγματα. (Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/101-goneis-tambeles.html)

9) Τα παιδιά που μεγαλώνουν αγαπώντας τα βιβλία, συνήθως, μεγαλώνοντας αγαπούν και το διάβασμα. Τα παιδιά που αγαπούν το διάβασμα έχουν καλύτερες επιδόσεις και τα καταφέρνουν καλύτερα στη ζωή.

Τα βιβλία μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά με πολλούς τρόπους. Μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να συζητήσουν τους φόβους και τις ανησυχίες τους, να μάθουν τις αξίες της ζωής, να επιλύσουν προβλήματα, να αποκτήσουν χόμπι, να αναπτύξουν στρατηγικές για το πώς να παίρνουν υπεύθυνες αποφάσεις, να μάθουν για άλλες κουλτούρες και να βελτιώσουν τις σχολικές τους επιδόσεις. Εκτός των παραπάνω, το να διαβάζετε μαζί με τα παιδιά σας και να συζητάτε θέματα βιβλίων ισχυροποιεί το δεσμό ανάμεσα σε γονιό και παιδί, εμπλουτίζει το λεξιλόγιο του παιδιού, διευρύνει τις εμπειρίες και  τους ορίζοντες του, και ισχυροποιεί την αντίληψη. Ακόμη τα παιδιά που οι γονείς τους, τους διαβάζουν μεγαλώνοντας απολαμβάνουν περισσότερο την ανάγνωση βιβλίων. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι υπάρχει ισχυρή σχέση ανάμεσα στην ποσότητα των βιβλίων που διαβάζει ένα παιδί και τη αναγνωστική του ικανότητα. Τέλος, τα παιδιά που μεγαλώνοντας γίνονται αναγνώστες αναπτύσσουν στρατηγικές που τους βοηθούν στη ζωή. Είτε διαβάζουν για να επιτύχουν ακαδημαϊκά, για να εξελιχθούν πνευματικά, για να δραπετεύσουν απλά από την πραγματικότητα,  για να συλλέξουν πληροφορίες ,για να επιλύσουν προβλήματα, για να αποκτήσουν μια καινούρια δεξιότητα , για να διαχειριστούν θέματα υγείας, για να διαχειριστούν το στρες, για να βελτιώσουν τον εαυτό τους, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο, τα παιδιά που αγαπούν το διάβασμα έχουν στρατηγικές για να αντιμετωπίζουν τις αλλαγές και να διαχειριστούν τη ζωή τους για πάντα.

Οι έρευνες είναι σαφείς. Οι γονείς και οι δάσκαλοι κάνουν ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ στο αν τα παιδιά θα αγαπήσουν το διάβασμα. Οι άνθρωποι που αγαπούν το διάβασμα δεν ξέρουν απλά να διαβάζουν, ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να διαβάζουν. Το διάβασμα γίνεται ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής τους. Όταν έχουν να αντιμετωπίσουν άγνωστες καταστάσεις , φυσικά επιλέγουν το διάβασμα για να τις αντιμετωπίσουν. Το διάβασμα είναι μια φυσική  αντίδραση μέσα στην καθημερινότητα. Το διάβασμα είναι κάτι που αγαπούν να κάνουν.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ

Για πολλά χρόνια , οι ερευνητές πίστευαν ότι υπάρχει μια πολύ ισχυρή σχέση μεταξύ του κοινωνικό-οικονομικού επιπέδου και της αναγνωστικής  επιτυχίας. Πίστευαν ότι οι γονείς που κερδίζουν περισσότερα χρήματα είναι πιο πιθανό να έχουν παιδιά που θα εξελιχθούν σε καλούς αναγνώστες, παιδιά που θα τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο και θα παίρνουν καλύτερους βαθμούς.  Στην πραγματικότητα όντως υπάρχει ισχυρός δεσμός μεταξύ κοινωνικό-οικονομικού επιπέδου και αναγνωστικής ικανότητας. Τα τελευταία 20 χρόνια, όμως , οι έρευνες έχουν δείξει ότι υπάρχει ένας ακόμη πιο ισχυρός παράγοντας που επηρεάζει την αναγνωστική ικανότητα: Οι έρευνες δείχνουν ότι το επίπεδο γνώσης ανάγνωσης και γραφής στο οικογενειακό περιβάλλον είναι πιο σημαντικό στη γλωσσική, ακαδημαϊκή επιτυχία ενός παιδιού από το ύψος του εισοδήματος που κερδίζουν οι γονείς.

Τι σημαίνει όμως να  υπάρχει καλό επίπεδο γνώσης ανάγνωσης και γραφής στο οικογενειακό περιβάλλον; Αναφέρεται κυρίως στις συνθήκες που υπάρχουν στο σπίτι και βοηθούν το παιδί να αναπτύξει την αναγνωστική του ικανότητα και την αγάπη του για τα βιβλία. Αυτές οι συνθήκες είναι:

• Γονείς που διαβάζουν βιβλία οι ίδιοι και το απολαμβάνουν
• Γονείς που γράφουν
• Ένα σπίτι στο οποίο υπάρχουν πολλά είδη εντύπων: εφημερίδες, περιοδικά, χάρτες, οδηγοί χρήσης, λεξικά, πολλά βιβλία κλπ.
• Παιδικά βιβλία (σε μέρη που να τα φτάνουν τα παιδιά)
• Συχνές επισκέψεις σε βιβλιοθήκες
• Γονείς που διαβάζουν στα παιδιά τους.
• Χαρτιά, μολύβια, μαρκαδόροι και άλλα είδη που χρησιμοποιούμε για γράψιμο σε σημεία προσβάσιμα από τα παιδιά
• Ένα περιβάλλον που σέβεται και ενθαρρύνει τη γλωσσική επικοινωνία και τη μάθηση των παιδιών

Για να συνοψίσουμε, τα παιδιά που περιβάλλονται από ανθρώπους που αγαπούν το διάβασμα έχουν περισσότερες πιθανότητες να αγαπήσουν κι αυτά το διάβασμα. (Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/94-paidi-agapi-biblio.html)

 

10) Κανείς δεν υποστηρίζει ότι η ανατροφή ενός παιδιού είναι εύκολη υπόθεση… Ειδικά οι ηλικίες από 2 έως 5 θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικές τόσο για το χαρακτήρα όσο και για τη γενικότερη δομή της προσωπικότητας ενός παιδιού. Στην ουσία για να το πούμε με απλά λόγια σ’ αυτές τις ηλικίες μεγαλώνουμε τον αυριανό ενήλικα… Η προσωπικότητα που θα χτίσει το παιδί κατά το χρονικό διάστημα αυτό είναι μια μικρογραφία – με μικρές παραλλαγές -  του ενήλικα στον οποίο θα «μεταμορφωθεί» το παιδί μας. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντική η παρουσία μας στη ζωή του. Τα λόγια και κυρίως οι πράξεις μας έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη δομή και εξέλιξη της προσωπικότητάς του. Πως μπορούμε λοιπόν να χτίσουμε μια ισορροπημένη προσωπικότητα; Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που θα βοηθήσουν το παιδί μας να εξελιχθεί σε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα;

Αυτοσεβασμός και αυτοεκτίμηση, χτίζονται από την πρώτη στιγμή και είναι η βάση μιας υγιούς και ισορροπημένης προσωπικότητας. Όταν το παιδί νιώθει ότι το αγαπούν και το υπολογίζουν μέρα με τη μέρα ενδυναμώνει τις άμυνές του απέναντι σε κάθε τι βλαπτικό για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.  Τι μπορεί να κάνει ο γονιός γι’ αυτό;

• Να το αγαπάει και να του το δείχνει. Η αγκαλιά, τα χάδια και το χαμόγελο είναι πολύ σημαντικά για τα παιδιά. Το κάνουν να νιώθει σημαντικό, αγαπητό και ότι οι άλλοι το συμπαθούν και το αποδέχονται.
• Να το επαινεί συχνά για όλα τα καλά που κάνει. Έτσι το παιδί νιώθει άξιο και ικανό.
• Να έχει άπειρη υπομονή. Το κάθε παιδί θέλει το χρόνο του για να αφομοιώσει τόσο τις καινούριες γνώσεις όσο και τις αποδεκτές συμπεριφορές. Αποδεχόμενοι τα λάθη του παιδιού μας το βοηθάμε να μαθαίνει από αυτά και να μην νιώθει ενοχές.
• Να αποδέχεται το παιδί του και τη ξεχωριστή του ιδιοσυγκρασία. Κανένα παιδί δε μοιάζει με άλλο και φυσικά το παιδί που φέρνουμε στον κόσμο δε σημαίνει ότι θα είναι όπως το έχουμε φανταστεί και ονειρευτεί. Το κάθε παιδί  έχει δικά του ταλέντα, προτιμήσεις, δυνατότητες και ικανότητες και οι γονείς οφείλουν να τα σεβαστούν και να τα βοηθήσουν να αναπτυχθούν.
• Να μη συγκρίνει το παιδί με κανένα άλλο και κυρίως με τα άλλα παιδιά της οικογένειας. Το παιδί χρειάζεται να ξέρει ότι δε πρέπει να μοιάσει σε κανέναν άλλο για να το αγαπούν και να το σέβονται. Αρκεί να είναι ο εαυτός του.
• Να αφιερώνει χρόνο στο παιδί και να συζητά μαζί του για οτιδήποτε σημαντικό ή ασήμαντο. Από το πώς πέρασε τη μέρα του μέχρι για κάποιο παιχνίδι ή γενικότερα ό, τι το παιδί θεωρεί σημαντικό και άξιο λόγου.
• Να αγαπάει το παιδί χωρίς όρους και περιορισμούς. Δείχνουμε την αγάπη μας στο παιδί μας συνέχεια όχι μόνο όταν κάνει κάτι το οποίο μας αρέσει. Έτσι μαθαίνει ότι είναι άξιο να διεκδικεί την αγάπη γι’ αυτό που είναι κι όχι επειδή κάνει πράγματα που αρέσουν στους άλλους.
• Να βάζει κανόνες ,όρια και να τα εφαρμόζει χωρίς παρεκκλίσεις. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να νιώθουν ασφαλή. Η επιβολή ποινών (συνήθως με το να του αφαιρέσουμε κάποιο προνόμιο) είναι απαραίτητη όχι όμως ξύλο και λεκτικοί εξευτελισμοί. Σκοπός είναι να βοηθήσουμε το παιδί να αποκτήσει κρίση και όχι να νιώσει προσβεβλημένο και πληγωμένο.
• Να προσφέρει στο παιδί ένα ασφαλές περιβάλλον. Φροντίζουμε να μιλάμε στο παιδί μας για τους διάφορους κινδύνους που διατρέχει χωρίς υπερβολές και χωρίς να του δημιουργούμε φοβίες.
• Να αφήνει στο παιδί χώρο για να παίρνει πρωτοβουλίες. Με το να προλαβαίνουμε τα πάντα πριν από αυτό γι’ αυτό το μετατρέπουμε σε μια παθητική προσωπικότητα, όπου μαθαίνει να κάνει πάντα αυτό που του λένε οι άλλοι.
• Να φροντίσει για μια υγιή κοινωνική ζωή για το παιδί. Το παιδί έχει ανάγκη από φίλους, παιχνίδι και διασκέδαση. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθει αποδεκτό από άλλα παιδιά κι όχι μόνο από ενήλικες.
• Να ενθαρρύνει το παιδί να ασκείται και να τρέφεται σωστά καθώς και σε επιλογές στην εμφάνισή του που το κάνουν να νιώθει όμορφο και περιποιημένο. Είναι πολύ σημαντικό να αποκτήσει από αυτήν ακόμη την ηλικία μια θετική εικόνα για την εικόνα του. Να του τονίζει συχνά ότι είναι όμορφο και να εστιάζει στα θετικά στοιχεία της εμφάνισής του.

Μπορεί να φαίνονται πολλά όλα τα παραπάνω, όμως είναι απλά όλες οι εκφάνσεις της καθημερινότητάς ενός γονιού με το παιδί. Αν σε καθημερινή βάση δοθεί η απαραίτητη σημασία σε καθένα από αυτά τότε και ο γονιός καταφέρνει να τα κάνει χωρίς να σκέφτεται και να τα απαριθμεί μέσα στο μυαλό του γιατί γίνονται βίωμα και συνήθεια.

Είναι λογικό και αποδεκτό ότι κανένας γονιός δεν είναι τέλειος. Είναι, όμως, επίσης σημαντικό να προσπαθεί καθημερινά με το σωστό τρόπο να χτίσει μια ολοκληρωμένη και υγιή σχέση με το παιδί του, εφόσον ανέλαβε την ιερή υποχρέωση να το φέρει στον κόσμο. (Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/91-megalwnontas-isorropimeno-enhlika.html)

11) Είναι αληθινή πρόκληση στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε να μεγαλώσουμε αισιόδοξα παιδιά… Όλα γύρω μας «φωνάζουν» αρνητισμό και απαισιοδοξία. Πως μπορούμε λοιπόν να μεταδώσουμε στα μικρά μας τον αισιόδοξο τρόπο σκέψης, που για να λέμε την αλήθεια αποτελεί περισσότερο στάση ζωής; Η αισιοδοξία δεν είναι κάτι που κληρονομείται, δεν περιέχεται στο γενετικό μας κώδικα. Είναι χαρακτηριστικό που διδάσκεται κυρίως από το περιβάλλον και κάθε ένας από μας μπορεί να το αποκτήσει.

Η αισιόδοξη στάση ζωής είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορούμε να μάθουμε στο παιδί μας. Για να μεγαλώσουμε όμως ένα αισιόδοξο παιδί πρέπει να ξεκινήσουμε από νωρίς.

Ποια τα οφέλη αλήθεια ενός αισιόδοξου παιδιού; Το παιδί που έχει μάθει να αντιμετωπίζει αισιόδοξα τη ζωή είναι:

• προστατευμένο από την κατάθλιψη
• αρρωσταίνει λιγότερο
• δημιουργεί πιο επιτυχημένες σχέσεις
• αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με μεγαλύτερο θάρρος

Όταν μιλάμε για αισιόδοξο παιδί δεν εννοούμε βέβαια ένα παιδί που πετάει στα σύννεφα. Μιλάμε για ένα παιδί που είναι ρεαλιστής, απλά έχει μάθει να επικεντρώνεται στα θετικά χαρακτηριστικά που μπορούν να το βοηθήσουν να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις.

Αν θέλαμε να δώσουμε έναν ορισμό για την αισιοδοξία θα ήταν: «η πεποίθηση ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά». Οι έρευνες δείχνουν ότι οι αισιόδοξοι άνθρωποι συνήθως τα καταφέρνουν, επειδή ακριβώς το πιστεύουν. Είναι πολύ σημαντικό να έχει την πεποίθηση ένα παιδί ότι μπορεί να τα καταφέρει στο τέλος παρά τις δυσκολίες. Αν δεν το πιστεύει αυτό τότε χάνει το λόγο να προσπαθεί.

Πως μπορούμε λοιπόν να βοηθήσουμε το παιδί μας να αποκτήσει αισιόδοξο τρόπο σκέψης και θετική στάση ζωής;

Αρχικά παρατηρούμε πως αισθάνεται το παιδί μας απέναντι στις καταστάσεις. Βλέπει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο; Όταν ματαιώνεται κάτι στη ζωή του πως το αντιμετωπίζει; Πιστεύει ότι όλα τα άσχημα συμβαίνουν σε αυτό; Αν ναι τότε έχει μια ροπή προς την απαισιοδοξία και εμείς θα πρέπει να το βοηθήσουμε να αλλάξει τρόπο σκέψης και στάση απέναντι στις καταστάσεις.

• Δεν επιβραβεύουμε το παιδί μας για τα πάντα χωρίς λόγο: Το να λέμε σε ένα παιδί ότι όλα τα κάνει τέλεια δεν το βοηθάει να βιώσει την επιτυχία ούτε να μάθει το λόγο για τον οποίο πέτυχε. Αυτό δεν μπορεί να το οδηγήσει σε μια θετική στάση ζωής και στην αισιοδοξία, αφού θα βιώσει αργά ή γρήγορα τη ματαίωση.

• Βοηθάμε το παιδί μας να επιτύχει: Βιώνοντας την επιτυχία τα παιδιά αποκτούν αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, ακόμη κι αν αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Αφήνουμε λοιπόν, το παιδί να κάνει πράγματα, δεν τα κάνουμε εμείς για λογαριασμό του και αναγνωρίζουμε την επιτυχία του. Το να μάθει για παράδειγμα ένα μικρό παιδί να αντιμετωπίζει τις διαφωνίες με τους φίλους του και να τις επιλύει επιτυχώς είναι σημαντικό.
• Αναγνωρίζουμε την επιτυχία του: Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναγνωρίζουμε την επιτυχία που σημειώνει το παιδί μας καθώς και η αναγνώριση ότι οι πράξεις του είναι που το έφεραν σε αυτήν την καλή θέση. Η αναγνώριση χτίζει την αυτοπεποίθηση και η αυτοπεποίθηση είναι ένα κομμάτι της αισιόδοξης στάσης.
• Βοηθάμε το παιδί να επιτύχει ξανά: Η γνώση των ικανοτήτων και των πράξεων που οδήγησαν το παιδί στο να επιτύχει μπορούν να το βοηθήσουν να επιτύχει ξανά στο μέλλον και ίσως με πιο δύσκολους στόχους. Όταν γνωρίζει λοιπόν πώς να επιτυγχάνει έχει πιο αισιόδοξη στάση ζωής.
• Αντιμετωπίζουμε την αποτυχία με ψυχραιμία: Όταν το παιδί αποτύχει σε κάτι το συζητάμε μαζί του και το αφήνουμε να εκφράσει το πώς αισθάνεται. Χρησιμοποιούμε φράσεις όπως:

«Βλέπω πως κάτι σε απασχολεί»

«Θέλεις να το συζητήσουμε;»

«Πως μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο;»

Στη συνέχεια συζητάμε μαζί του για πιθανές λύσεις που μπορούν να το βοηθήσουν να αλλάξει την κατάσταση.

• Προσπαθούμε να βρούμε πάντα κάτι θετικό: Σε κάθε κατάσταση υπάρχει κάτι θετικό αρκεί να θέλουμε να το δούμε και φυσικά να το εκφράσουμε. Αν για παράδειγμα ο καιρός δεν ευνοεί το παιχνίδι έξω μπορούμε να το δούμε σαν ευκαιρία για να παίξουμε πολύ ωραία παιχνίδια μέσα στο σπίτι.
• Δεν χρησιμοποιούμε αρνητικούς χαρακτηρισμούς: Δεν χαρακτηρίζουμε το παιδί, αλλά τις πράξεις του! Είναι πολύ σημαντικό να μην αναφερόμαστε στο παιδί με χαρακτηρισμούς γεμάτους αρνητισμό. Οι ταμπέλες που δίνουμε στα παιδιά μας -καμιά φορά και ασυναίσθητα- γίνονται συχνά «έμφυτα»(;) χαρακτηριστικά που τα ακολουθούν μια ζωή.
• Εμείς αποτελούμε το καλύτερο παράδειγμα: Τα παιδιά πρέπει να βλέπουν εμάς να συμπεριφερόμαστε με θετικό τρόπο απέναντι στη ζωή και να αντιμετωπίζουμε αισιόδοξα τις προκλήσεις για να υιοθετήσουν κι αυτά μια ανάλογη συμπεριφορά. Καμιά νουθεσία δεν μπορεί να συγκριθεί με το παράδειγμά μας.

Ακόμη κι αν εμείς δεν ήμαστε αισιόδοξοι, βοηθώντας τα παιδιά μας προς αυτήν την κατεύθυνση θα βοηθήσουμε κι εμάς τους ίδιους να αλλάξουμε στάση ζωής! Αξίζει σίγουρα τον κόπο! (Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/675-aisiodoksa-paidia.html). ΠΡΟΣΟΧΗ!! Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ!!

12) Ασκήσεις για να βοηθήσετε τα παιδιά σας στη λεπτή κινητικότητα.


13) Εθισμός στην τηλεόραση και προσχολική ηλικία:

Πολλές φορές τα παιδιά μοιάζουν να έχουν ξεχάσει τι χρώμα έχει ένας κήπος ή να μην θέλουν να πάνε μια βόλτα στο πάρκο ή την παιδική χαρά. Οι συζητήσεις τους περιορίζονται μόνο σε τηλεοπτικά προγράμματα και στο τι βλέπουν στην τηλεόραση ή σε έναν υπολογιστή. Αλήθεια πόσο τηλεόραση κάνει να βλέπουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας; Απάντηση: Καθόλου.

Πολλοί γονείς παρατηρούν το φαινόμενο τα μικρά παιδιά να βρίσκουν ενδιαφέρον μόνο στο να παρακολουθούν τηλεόραση. Από την ώρα που θα ξυπνήσουν το πρωί, αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας η μόνη τους επιθυμία είναι να κάθονται μπροστά στην τηλεόραση. Υπάρχουν βέβαια και γονείς που προωθούν αυτήν τη συνήθεια στο παιδί τους, βλέποντας οι ίδιοι πολύ τηλεόραση ή αφήνοντας το παιδί να παρακολουθεί τηλεόραση πολλές ώρες, καθώς είναι η μόνη ώρα που κάθεται ήσυχο.

Αν πιστεύετε πως το να μην αφήνετε το παιδί σας να βλέπει καθόλου τηλεόραση είναι υπερβολικό μπορείτε να το δείτε από μια άλλη οπτική γωνία. Θα αφήνατε το παιδί σας να κάνει κάτι που θα του άλλαζε (προς το χειρότερο) την εγκεφαλική του σύσταση ή θα έβλαπτε το σώμα του; Η τηλεόραση κάνει ακριβώς αυτό: ενεργοποιεί τον εγκέφαλο του παιδιού να αναπτυχθεί διαφορετικά και οι αλλαγές που επιφέρει έχουν να κάνουν με τη διάσπαση προσοχής, την αδυναμία συγκέντρωσης και την αυξημένη επιθετικότητα.

Η τηλεόραση καταστρέφει τη δημιουργικότητα, την ανάπτυξη ευφυΐας και πολλές άλλες πιθανές ικανότητες των παιδιών, τόσο σε πνευματικό όσο και σε οργανικό επίπεδο. Η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης μπορεί να οδηγήσει στην παχυσαρκία, στην έλλειψη παρατηρητικότητας και αντίληψης και φυσικά στην έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας. Πιο συγκεκριμένα η τηλεόραση μπορεί να γίνει εθισμός που θα κρατήσει μια ζωή και μάλιστα η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης από τόσο μικρή ηλικία μπορεί και αλλάζει ακόμη και τη σύσταση του εγκεφάλου ενός παιδιού.

ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Είναι πολλά τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από την πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης σε οργανικό επίπεδο στο παιδί. Η παιδική ηλικία είναι η ηλικία που το παιδί αναπτύσσει όλα τα όργανα του σώματός του καθώς και τον σκελετό του. Επομένως χρειάζεται την ανάλογη άσκηση, ώστε να αποκτήσει ένα υγιές και δυνατό σώμα. Η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης στερεί από το παιδί τη φυσική άσκηση που χρειάζεται και το κάνει περισσότερο ευάλωτο σε ιούς και αρρώστιες.

Η πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης μπορεί ακόμη να καταστρέψει σε κάποιο βαθμό την όραση του παιδιού ή να αρχίσει το παιδί να παραπονιέται για πονοκεφάλους και παρόμοια προβλήματα.

Σημαντική είναι και η συνάφεια μεταξύ τηλεόρασης και παχυσαρκίας. Όταν το παιδί παρακολουθεί πολλές ώρες τηλεόραση ακίνητο ο μεταβολισμός του μαθαίνει να τεμπελιάζει.

ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΕ ΝΟΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Πρώτα από όλα η τηλεόραση μπορεί να γίνει εξάρτηση. Παιδιά τα οποία είναι εθισμένα στην τηλεόραση έχουν διαγνωστεί με χαμηλότερη ευφυΐα σε σύγκριση με άλλα παιδιά ίδιας ηλικίας.

Όπως και τα άλλα όργανα του σώματος ο εγκέφαλος μπορεί επίσης, να αναπτυχθεί όταν τον ασκούμε, όπως πρέπει. Η σκέψη είναι η πιο σημαντική άσκηση για τον εγκέφαλό μας. Η παρακολούθηση τηλεόρασης δεν απαιτεί σχεδόν καθόλου σκέψη, αφού οι εικόνες περνάνε η μια μετά την άλλη μπροστά από τα μάτια των παιδιών. Είναι πολύ λίγα αυτά που προσφέρει η τηλεόραση και που μπορούν να εξάψουν τη φαντασία ενός παιδιού. Για αυτό πολλές φορές η παρακολούθηση τηλεόρασης μπορεί να συγκριθεί με το να ταΐζουμε ένα παιδί στο στόμα και να μην το αφήνουμε να πίασει το κουτάλι και να φάει μόνο του.

Ο εγκέφαλος των μικρών παιδιών είναι έτσι σχεδιασμένος, ώστε να αναπτύσσεται πιο ευνοϊκά όταν έρχεται σε επαφή με το φυσικό περιβάλλον και με την ανάπτυξη της φαντασίας. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να μην έχουν να κάνουν μαθήματα αλλά έχουν να κάνουν αρκετή «δουλειά» ως προς την ανάπτυξή τους. Τα παιχνίδια ρόλων, το χτίσιμο με τουβλάκια, η ζωγραφική και γενικότερα τα εικαστικά, η κοινωνικοποίησή τους μέσα από τις σχέσεις τους με συνομηλίκους τους ή τα αδέρφια τους, το να βοηθάνε στο μαγείρεμα, να σκαρφαλώνουν σε δέντρα, να κάνουν κούνια ή να κοιτάζουν βιβλία, είναι οι δραστηριότητες που ενεργοποιούν και ευνοούν την ανάπτυξη τους.

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ

Τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας που δεν έχουν μάθει να παρακολουθούν τηλεόραση ή να παίζουν στον υπολογιστή είναι συνηθισμένα να κρατούν τον εαυτό τους απασχολημένο. Οπότε αν η τηλεόραση δεν γίνει συνήθεια δεν θα αποτελέσει και πρόβλημα.

Αν μέχρι τώρα δεν υπήρχε όριο στην τηλεόραση που βλέπει το παιδί, του εξηγούμε πως αυτό θα αλλάξει. Και θα αλλάξει γιατί οι ώρες που βλέπει τηλεόραση είναι πάρα πολλές, με αποτέλεσμα να παραμελεί κάθε άλλη δραστηριότητα με την οποία μπορεί να ασχοληθεί. Είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσουμε στο παιδί γιατί αυτή η συνήθεια πρέπει να αλλάξει. Φυσικά και θα υπάρξει γκρίνια και θυμός από την πλευρά του παιδιού, αλλά αυτός είναι τρόπος για να μας χειριστεί το παιδί και τελικά να κερδίσει αυτό που ζητάει. Είναι πολύ σημαντικό επομένως να εμμείνουμε στην άποψή μας και η ώρα που θα βλέπει τηλεόραση να μην υπερβαίνει τη μια ώρα ημερησίως.

Κάνουμε ένα πρόγραμμα μαζί με το παιδί με τις εκπομπές ή τα κινούμενα σχέδια που επιθυμεί να παρακολουθεί στην τηλεόραση. Ακόμη κι αν δεν το αφήνουμε να βλέπει προγράμματα στην τηλεόραση αλλά DVD με παιδικά είναι καλό να κάνουμε ένα πρόγραμμα με αυτά που επιθυμεί να παρακολουθεί καθημερινά τα οποία δε θα υπερβαίνουν την 1 ώρα.

Δεν αφήνουμε την τηλεόραση να παίζει στο σπίτι σαν ένας ήχος. Την ανοίγουμε μόνο όταν θέλουμε να παρακολουθήσουμε κάποιο πρόγραμμα και μετά κλείνει. Αν θέλουμε να ακούγεται κάτι στο σπίτι μπορούμε να έχουμε μουσική να ακούγεται καθώς κάνουμε διάφορες δραστηριότητες ή δουλειές και όχι την τηλεόραση.

Εννοείται πως δεν βάζουμε για κανένα λόγο τηλεόραση μέσα στο παιδικό δωμάτιο!

Το να περνάνε οι γονείς χρόνο με το παιδί είναι εξίσου σημαντικό. Δεν είναι τόσο σημαντική η ποσότητα του χρόνου, όσο το να νιώσει το παιδί ότι έχει την προσοχή του γονιού του και κάνει δραστηριότητες με αυτό. Όταν το παιδί ευχαριστηθεί από την επαφή του με το γονιό και νιώσει πλήρες θα θελήσει να ασχοληθεί με κάτι μόνο του.

Μια ωραία ιδέα είναι να έχουμε ένα βάζο με ιδέες, ώστε όταν δεν βρίσκουμε κάτι να κάνουμε με το παιδί να τραβάμε στην τύχη ένα χαρτάκι από το βάζο των δραστηριοτήτων και να κάνουμε αυτό που λέει!

Προσπαθούμε να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει ότι είναι υποχρέωση του να διασκεδάζει τον εαυτό του και δεν χρειάζεται την τηλεόραση ή τον υπολογιστή για να το καταφέρει. Όταν συνηθίζουν σε αυτό το μοτίβο τα παιδιά αρχίζουν και βρίσκουν αυτονόητο να περνάνε ώρα μόνα τους, προσπαθώντας να διασκεδάσουν τον εαυτό τους. Η αξία αυτού είναι πολλή μεγάλη, τόσο στην ανάπτυξη της φαντασίας τους, όσο και στην ρύθμιση του ελεύθερου τους χρόνου. Τα παιδιά που γνωρίζουν πώς να ασχοληθούν με διαφορετικές δραστηριότητες θεωρούνται πλέον χαρισματικά στην τόσο ηλεκτρονική εποχή που ζούμε.

Τα παιδιά αυτής της ηλικίας μαθαίνουν καθημερινά τον κόσμο. Είναι πολύ σημαντικό να τον μαθαίνουν μέσα από εμπειρίες και όχι μέσα από την τηλεόραση. Για βοηθήσουμε το παιδί μπορούμε να του προσφέρουμε πολλά και ποικίλα ερεθίσματα όπως:

• Παιχνίδια με θέμα τις φυσικές επιστήμες
• Είδη για ζωγραφική και εικαστικά
• Χειροτεχνίες και κατασκευές
• Επιτραπέζια παιχνίδια, κάρτες, μπίλιες, χάντρες, λέγκο (τουβλάκια)
• Μια καλή βιβλιοθήκη ακόμη κι αν δεν ξέρει ακόμη να διαβάζει μπορεί να κοιτάει τις εικόνες να φτιάχνει δικές του ιστορίες ή να αναπαράγει την ιστορία του βιβλίου με δικά του λόγια.

(Πηγή : http://www.kindykids.gr/parents/582-ethismos-tileorasi.html)


14) Τι μας λένε οι ζωγραφιές των παιδιών :

Η ζωγραφική για τα μικρά παιδιά είναι μια από τις πιο αγαπημένες ασχολίες τους. Μπορούν να ζωγραφίζουν παντού και με τα πάντα. Λατρεύουν να εξερευνούν τις δυνατότητές τους πάνω στο χαρτί με όλων των ειδών τα υλικά και τα χρώματα. Πριν ακόμη καταφέρουν να εκφραστούν επαρκώς με τη γλώσσα εκφράζονται μέσα από τις ζωγραφιές τους. Όλα εκείνα τα συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφράσουν με το λόγο, πολλές φορές, παίρνουν τους μαρκαδόρους, τις μπογιές και τα πινέλα και τα εκφράζουν μέσα στις ζωγραφιές και τα σχέδιά τους. Όταν ένα παιδί νιώθει ότι του λείπουν σημαντικά στοιχεία από τη ζωή του, νιώθει μόνο ή παραμελημένο, όταν έχει το φόβο της αποτυχίας, νιώθει θυμό ή αγωνία τότε αυτά του τα συναισθήματα είναι πιθανό να τα εκφράσει άμεσα ή έμμεσα στις ζωγραφιές που δημιουργεί.

Τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί μπορούμε να εκτιμήσουμε διαφορετικά πολλά πράγματα για ένα παιδί κοιτώντας τις ζωγραφιές του. Είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για να φτάσουμε στην συναισθηματική κατάσταση του παιδιού τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Οι ζωγραφιές των παιδιών συνήθως δείχνουν την καλλιτεχνική έκφραση και την ανάπτυξη τους. Σε πολλές χώρες χρησιμοποιείται από ειδικούς σαν μέσο για να εκτιμήσουν την προσωπικότητα, τη νοητική ανάπτυξη, τις επικοινωνιακές ικανότητες και την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί ακόμη και να βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών. Εισαγγελείς, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι συχνά ζητούν από μικρά παιδιά να ζωγραφίσουν κάποιο δραματικό γεγονός που βίωσαν, ιδιαίτερα αν δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσουν επαρκώς λεκτικά, ώστε να εξηγήσουν και να περιγράψουν αυτό που τους συνέβη.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ

2 ΕΤΩΝ – ΜΟΥΤΖΟΥΡΕΣ

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία απλώς μουτζουρώνουν. Οι πρώτες μουτζούρες είναι απλώς η καταγραφή μιας ευχάριστης κινητικής δραστηριότητας από μέρους των παιδιών και όχι προσπάθεια από μέρους τους να αναπαραστήσουν τον κόσμο. Με τον καιρό τα σημάδια γίνονται πιο «καθαρά» καθώς τα παιδιά γίνονται πιο ικανά. Τα σχήματα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους με την κυκλική κίνηση να είναι η πρώτη που χρησιμοποιούν τα παιδιά σε αυτό το στάδιο καθώς τους βγαίνει φυσικά. Με τον καιρό τα παιδιά αρχίζουν να περιγράφουν τις «μουτζούρες» σαν να έχουν ζωγραφίσει κάτι συγκεκριμένο.

3-4 ΕΤΩΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Η πρώτη συνειδητή δημιουργία εικόνων εμφανίζεται γύρω στην ηλικία των 3 και αποτελεί μια χειροπιαστή καταγραφή της σκέψης των παιδιών. Η πρώτη προσπάθεια να αναπαραστήσει κάτι το παιδί είναι να ζωγραφίσει έναν άνθρωπο, συνήθως κάνοντας έναν κύκλο για κεφάλι και δυο κάθετες γραμμές για πόδια. Αργότερα κι άλλες φόρμες αναπτύσσονται πιο αναγνωρίσιμες και καμιά φορά ιδιαίτερα πολύπλοκες. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία συνεχώς ψάχνουν για καινούριες ιδέες, οπότε και τα σχήματα που χρησιμοποιούν συνεχώς αλλάζουν.

Στα 4 το παιδί αρχίζει να λέει ιστορίες και να επιλύει προβλήματα μέσω της ζωγραφικής, έτσι αλλάζει τις βασικές φόρμες που χρησιμοποιεί, ώστε να αναπαραστήσει αυτό που επιθυμεί. Συχνά όταν ένα πρόβλημα εκφράζεται από το παιδί μέσω της ζωγραφικής το βοηθάει να το αντιμετωπίσει πιο εύκολα και με καλύτερο τόπο.

5-6 ΕΤΩΝ : ΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Το παιδί φτάνει σε ένα «σχέδιο», έναν συγκεκριμένο τρόπο να αναπαριστά τα αντικείμενα. Το σχέδιο που επιλέγει το παιδί, δείχνει την γνώση του παιδιού για το συγκεκριμένο αντικείμενο. Σ’ αυτό το στάδιο υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος των σχεδίων του παιδιού μέσα στο χαρτί. Γύρω στην ηλικία των 6 το παιδί αρχίζει να αναπαριστά τοπία, μια μπλε γραμμή και ήλιος στο πάνω μέρος της σελίδας και μια πράσινη γραμμή στο κάτω γίνονται η συμβολική αναπαράσταση για τον ουρανό και το χορτάρι. Όλα τα σχέδια μπαίνουν στη ζωγραφιά προσεχτικά από το παιδί, δίνοντας την εντύπωση ότι αν αφαιρεθεί έστω και ένα σχέδιο θα διαταραχθεί η ισορροπία όλης της ζωγραφιάς.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ

Δώστε προσοχή στο πώς είναι η εικόνα που έχει ζωγραφιστεί. Συνεχής σβησίματα και διορθώσεις μπορούν να υποδείξουν υπερβολικό άγχος. Πολλές διακοσμήσεις, λεπτομέρειες και στολίδια θα μπορούσαν να δείχνουν ότι το παιδί θέλει να τραβήξει την προσοχή. Τα παρορμητικά παιδιά συχνά δεν τελειώνουν εικόνες και οι εικόνες τους να φαίνεται απλές και εκτός ελέγχου.

ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ – ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ

Τα παιδιά που ζωγραφίζουν μικρές φιγούρες τείνουν να είναι ντροπαλά, συνεσταλμένα και ανασφαλή, ενώ τα παιδιά που ζωγραφίζουν μεγάλες φιγούρες που πιάνουν το μεγαλύτερο μέρος του χαρτιού ίσως υποδηλώνει επιθετικότητα και αδυναμία αυτοελέγχου. Άλλες φορές το παιδί ζωγραφίζει μια φιγούρα μεγαλύτερη από τις άλλες και αυτό μπορεί να δηλώνει τη σημασία του προσώπου αυτού στη ζωή του παιδιού ή το ότι το άτομο αυτό είναι επιθετικό απέναντι στο παιδί.

Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ

Η τοποθέτηση των σχεδίων στο κάτω μισό της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισθήματα κατωτερότητας ή ανασφάλεια. Η τοποθέτηση των φιγούρων στο μισό πάνω μέρος της σελίδας μπορεί να δηλώνει αισιοδοξία και πλούσια φαντασία. Επίσης, το που θα τοποθετήσει το παιδί τον εαυτό του σε σχέση με τα άλλα μέλη της οικογένειας δείχνει με ποια από τα μέλη νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα.

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

Η χρήση των χρωμάτων στη ζωγραφιά του παιδιού μπορεί να δείξει τα συναισθήματα και τη διάθεσή του. Δεν είναι όμως απόλυτο αυτό που αντιπροσωπεύει το κάθε χρώμα. Για παράδειγμα το μαύρο χρώμα μπορεί να δηλώνει το φόβο , την απειλή ή την στεναχώρια, αλλά μπορεί και να δηλώνει την ανάμνηση του παιδιού από ένα βράδυ στην εξοχή που ο ουρανός ήταν σκούρος και το παιδί το αναπαριστά στην ζωγραφιά του.

Η ανάλυση των χρωμάτων που χρησιμοποιεί ένα παιδί στη ζωγραφιά του μπορεί ως ένα βαθμό να καθορίσει την συναισθηματική του κατάσταση. Η χρήση πολύ κόκκινου σε μια ζωγραφιά μπορεί να αποτελεί σημάδι εκνευρισμού. Το πολύ μαύρο μπορεί να δηλώνει θλίψη ή απελπισία. Το πολύ κόκκινο μπορεί να δηλώνει θυμό ή επιθετικότητα. Το μπλε και το πράσινο θεωρούνται συνήθως σημάδι ηρεμίας και τα πορτοκαλοκίτρινα συνήθως δηλώνουν τη χαρά και την ευτυχία. Φυσικά για να μην ανησυχούμε χωρίς λόγο καλό είναι να θυμόμαστε ότι μια μόνο ζωγραφιά δεν υποδηλώνει τίποτα, συνήθως η συνεχής και εκτεταμένη χρήση χρωμάτων που υποδηλώνουν πρόβλημα θα μπορούσαν να μας ανησυχήσουν.

ΣΚΟΥΡΟ ΜΠΛΕ : έντονη συγκέντρωση, ηρεμία, ικανοποίηση

ΠΡΑΣΙΝΟ : ηρεμία, ανεξαρτησία, επιμονή, πείσμα, επιφυλακτικότητα

ΚΟΚΚΙΝΟ : δύναμη, εκκεντρικότητα, μοναδικότητα, επιθετικότητα, υπερκινητικότητα, ευερεθιστότητα

ΚΙΤΡΙΝΟ: θετική σκέψη, αμεσότητα, αισιοδοξία, περιέργεια

ΜΩΒ: εφευρετικότητα, διαίσθηση, πνευματική ανωριμότητα (παιδιά προτιμούν συχνά αυτό το χρώμα)

ΚΑΦΕ: νωθρότητα, φυσική ταλαιπωρία, αρνητικότητα

ΜΑΥΡΟ: επιθυμία για αλλαγή, μελαγχολία, δυσαρέσκεια, καταστροφικές τάσεις

ΓΚΡΙ: αδιαφορία, απόσταση, άγνοια, τάση για εσωτερίκευση

Ο αριθμός των χρωμάτων που χρησιμοποιούνται είναι επίσης πολύ σημαντικός. 5-6 χρώματα σημαίνει ότι το επίπεδο της συναισθηματικής ανάπτυξης είναι ισορροπημένο. Όσο μεγαλύτερη είναι η παλέτα των χρωμάτων, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ότι το άτομο βιώνει μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων. Αν ένα παιδί μεγαλύτερο των τριών ή τεσσάρων ζωγραφίζει με μόνο ένα ή δύο χρώματα, θα μπορούσε να είναι ενδεικτικό μιας αρνητικής ή ανικανοποίητης ποιότητας ζωής. Εάν ένα παιδί χρησιμοποιεί μολύβια, αντί των χρωματιστών, θα μπορούσε να σημαίνει την έλλειψη φωτεινότητας και θετικής ενέργειας.

Με τη βοήθεια ενός σχεδίου μπορείτε όχι μόνο να κερδίσετε μια εικόνα στην ψυχή του παιδιού σας, αλλά επίσης, να αλλάξετε το περιβάλλον του προς το καλύτερο.
Εάν ένα παιδί είναι θυμωμένο, με φοβίες ή λυπημένο για κανέναν ευδιάκριτο λόγο, ζητήστε από το παιδί να ζωγραφίσει αυτό που το ενοχλεί. Ένα φοβερό τέρας, ένα ποντίκι σε μια τρύπα ή ακόμα και μια γκρίζα άμορφη μάζα μπορεί να εμφανιστούν στη σελίδα και να σας δώσουν τις απαντήσεις που ψάχνετε.

Σε γενικές γραμμές, τα σχέδια των παιδιών δεν είναι απαραίτητο να γίνονται αιτία ανησυχίας, παρά την επιλογή χρώματος ή το περιεχόμενο. Είναι απλώς καλλιτεχνικές εκφράσεις και μπορεί να παρουσιάζουν μια ποικιλία από συναισθήματα, παραστάσεις, καθώς και θέματα που έχουν τα παιδιά στο μυαλό τους την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και σε λίγο καιρό θα τα ξεπεράσουν ή θα τα αλλάξουν.

Παρ’ όλα αυτά, εάν ένα παιδί ζωγραφίζει επανειλημμένα βίαιες εικόνες, ενδέχεται να υπάρχει λόγος για να αναζητήσουμε έναν θεραπευτή και να δούμε αν υπάρχουν βαθύτερα συναισθηματικάζητήματα.

Αν και οι ζωγραφιές ενός παιδιού μιλούν από μόνες τους πιο δυνατά από τις λέξεις, οι γονείς καλό είναι να θυμούνται ότι η ανάλυση της ζωγραφιάς είναι μια επιστήμη από μόνη της . Οι ψυχολόγοι και οι θεραπευτές το σπουδάζουν για χρόνια πριν καταφέρουν να είναι σε θέση να ερμηνεύουν τις ζωγραφιές των παιδιών.

Το να μελετάτε τις ζωγραφιές των παιδιών σας δεν σας κάνει ειδικό στην ψυχολογική ανάλυση, αλλά σίγουρα σας βοηθάει να καταλάβετε και να γνωρίσετε το παιδί σας καλύτερα.

(Πηγή: http://www.kindykids.gr/parents/538-zwgrafiki-psyxologia.html)

15) Ο ρόλος του παιχνιδιού

16) Σχολικός οδηγός 

Σχολικός οδηγός για γονείς ... by Eleni Farsari